''Oh Mama, MoMA'' he said and then he died.

Αναγνώστες. Είστε εκεί; Μάλλον όχι.

Έχετε μείνει στην Ολλανδία. Να σας ενημερώσω για την ''χωρίς φρένα'' διαδρομή μου. Απο την Ολλανδία επέστρεψα χωρίς ύπνο στις 30 Μαρτίου. Την επομένη είχα ένα σημαντικότατο τέστ, στο οποίο τελικά τα πήγα μάλλον καλά. Περιμένω το βαθμό. Είχα δέκα μέρες για να κάνω ένα σωρό πράγματα. Έπρεπε να ξαναπιάσω τον ρυθμό των μαθημάτων, να συνεχίσω να εξελίσω το πρότζεκτ μου το οποίο παρέδιδα αμέσως πρίν τις διακοπές του πάσχα, να πάω στην Βέρνη πρώτη Απριλίου για την βίζα των Η.Π.Α. , να τελειώσω μία εργασία για το σχέδιο και να μετακομίσω. Το πώς έπεσαν όλα αυτά μαζί και εγώ το αναρωτιέμαι. Τέλος πάντων όλες αυτές τις δουλειές τις διεκπεραίωσα πολύ καλα και είμαι περήφανος και φουσκωτός. Τώρα μένω σε εστία, σε ένα πολύ μικρό κάτασπρο δωμάτιο με θέα στο πάρκο. Η Λωζάνη ήταν όμορφη αυτόν τον καιρό. Αυτό διευκόλυνε την αγχώδη ζωή μου. Είχε ήλιο, σχετική ζέστη, παιδιά που έπαιζαν στα πάρκα και γέρους που έβγαιναν βόλτες. Είχε και τη λίμνη και τα βουνά όπως πάντα.

Τέλος πάντων, όλον αυτόν τον καιρό είχα πάρα πολλά να γράψω στο μπλόγκ όμως προείχαν άλλα πράγματα. Ελπίζω να μην βαρεθήκατε. Αυτή τη στιγμή είμαι στη Νέα Υόρκη. Οι καλοί μου οι γονείς έκλεισαν 20 χρόνια γάμου. Δεν θα κάνω πλήρες πόστ γι'αυτά που είδα και βλέπω και θα δώ εδώ, ακόμα, γιατί δεν έχω χρόνο, όμως ηθελα να δώσω ένα σημείο ζωής και να σας προιδεάσω για μερικά απο τα πράγματα για τα οποία θέλω να γράψω όταν έχω χρόνο:

-το έπος του Γκιλγκαμές. Πόσο μπροστά ήταν οι προιστορικοί μεσοποτάμιοι.
-Νέες μουσικές που μου κίνησαν το ενδιαφέρον
-ένα βιβλιο που διαβάζω (marco tabet, ''la terrifiante beauté de la beauté'')
-Νέες αρχιτεκτονικές που μου κίνησαν το ενδιαφέρον
-Ολλανδία
-Νέα Υόρκη
-MoMA

Παρακαλώ, λίγη ακόμα υπομονή.