Χαμός

Πολύ διάβασμα και ύπνος αυτον τον καιρό.
Τελευταία πώρωση, James Ellroy. Εξ'ου και το αστυνομικό/λιτό/νουάρ στυλ που μιμούμαι (για πλάκα).

Διαβάζω το αμερικάνικο ταξίδι θανάτου.
Ένα βιβλίο 860 σελίδων. Ένα βιβλίο που μιλάει για τα σκατά.

Τα σκατά της αμερικάνικης κοινωνίας τη δεκαετία του '60. Το οργανωμένο έγκλημα. Τη δολοφονία του Κέννεντυ. Τα ναρκωτικά. Το βιετνάμ. Το Λάς Βέγκας. Την κούβα. Το FBI. Τα σκατά.

Πρόκεται περι μυθιστορήματος βέβαια. Όμως και πάλι καταλαβαίνεις πράγματα.
Συνειδητοποιείς.

Εκτός αυτού μου έχει κολλήσει αυτό το αστυνομικό στύλ αφήγησης.
Με έχω πιάσει να αφηγούμαι τη ζωή μου έτσι.

Π.χ. χθές έφτασα 2 τη νύχτα πειραιά. Να σας περιγράψω την διαδρομή μου απο το πλοίο ως τη στάση του 040 όπως εκ των υστέρων κατάλαβα οτι είχα βιώσει:

«Κατέβηκε απο το πλοίο.
Οι ταξιτζήδες ζητούσαν κούρσα. Μαλάκες.
Τους προσπέρασε. Οι δρόμοι άδειοι.
Περιστασιακά περνούσε ένα αυτοκίνητο ή μηχανάκια με κομμένες εξατμίσεις.
Φορούσε καπέλο. Κουβαλούσε δύο τσάντες. Φοβόταν μην τον προσέξουν. Παρατηρούσε.

Ανηφόρισε πρός μία πλατεία.
Τα περίπτερα ήταν σκοτεινά και βρομούσαν κάτουρο.
Τα ταξί που περνούσαν του έκαναν φώτα. Μαλάκες.
Έφτασε στη στάση του 040. Μερικοί άνθρωποι. Ωραία. Άφησε τις τσάντες στο βρόμικο πεζοδρόμιο.
Πήγε και πήρε μια κόκα κόλα. Περίμενε. Παρατηρούσε.

Ένα λεωφορείο πέρασε προς την άλλη κατεύθυνση. Ωραία.
Είχε κάμποσο κόσμο μέσα. Κι όμως οι δρόμοι σχετικά άδειοι.
Ο κόσμος που περίμενε τον διασφάλιζε.

Πέρασαν 5 λεπτά. Ήρθε ένα λεωφορείο για το αεροδρόμιο. Ολοι εκτός απο εκείνον μπήκαν μέσα. Σκατά.

Πέρασαν 2 λεπτά. Το λεωφορείο του φάνηκε. Ήταν άδειο.»

Έχει πλάκα που καταγράφω έτσι τα πράγματα αλλά πιστεύω πως θα το βαρεθώ. Ευτυχώς τελειώνω το βιβλίο. Καλή συνέχεια διακοπών. Η Σίφνος είναι εξαιρετική, σας την συνιστώ ,παρεπιπτόντως. Και η Αθήνα όμως λέει.